Lenin - Kapitalizm ve Kadın Emeği

Lenin Lenin'in 27 Nisan 1913'de yazdığı Pravda gazetesinde 5 Mayıs 1913 tarihinde yayınlanan makalesidir (Toplu Eserler, Cilt 23, 5. baskı).

Lenin - Kapitalizm ve Kadın Emeği

Modern kapitalist toplum, ilk bakışta görülemeyen bir yığın yoksulluk ve zulüm olaylarının gizlendiği yerdir. Orta sınıf halkın dağınık aileleri, esnaflar, fabrika işçileri, kâtipler ve küçük memurlar anlatılamayacak kadar yoksuldurlar ve en iyi zamanlarında bile kıt kanaat geçinirler. Bu tür ailelerdeki milyonlarca kadın, birkaç kuruşla ailelerini doyurup, giydirmek için çok fazla günlük çaba harcayarak, kendi emekleri dışında her şeyden tasarruf yaparak ailenin kölesi gibi yaşar, daha doğrusu varlıklarını sürdürürler.

İşte kapitalistler en çok evde çalışan ve kendisi ve ailesi için bir dilim daha fazla ekmek "kazanmak" için çok düşük bir ücrete razı olan bu kadınlar arasından işçi çalıştırmak arzusundadırlar. Bütün ülkelerin kapitalistleri (antik çağın köle sahipleri ve Orta Çağların feodal lordları gibi) en "uygun" fiyata istedikleri kadar cariyeyi yine bu kadınlar arasından seçmişlerdir. Fahişelik hakkındaki hiçbir "ahlaki öfke" (%99'u ikiyüzlülüktür), kadınların vücutları üzerindeki bu ticareti engelleyecek hiçbir şey yapamaz; ücretli kölelik var olduğu sürece, fahişelik de kaçınılmaz olarak sürecektir. Toplum tarihi boyunca, bütün ezilen ve sömürülen sınıflar, ezenlere ilk önce ödenmemiş emeklerini, ikinci olarak da kanlarını "efendiler"inin cariyeleri olarak vermek zorunda kalmışlardır (sömürülmeleri de bunun içindedir).

Kölecilik, feodalizm ve kapitalizm bu konuda birbirlerine benzer. Yalnız sömürünün biçimi değişir ama sömürü devam eder.

Uygarlığın ve dünyanın merkezi Paris'te, "evlerinde çalıştırılıp sömürülen işçi kadınları" konu alan bir sergi gösteriliyor. Her resmin atında, evde çalışan kadının bu işten ne kazandığını ve yine bu işten günde ve saatte ne kadar kazanılabileceğini gösteren kart bulunur. Bu nasıl hesaplanır? Evde çalışan bir kadın 1 parça başına 1 franktan yani 50 kopikten fazla kazanamaz. Çoğu işler için düşük ücret ödenir. Örneğin abajurlarift bir düzinesi dört kapiktir. Ya da 15 kapikten bin tane kese kağıdı, saat başına altı kapik getirir. Sonra kurdeleli küçük oyuncakların saati 2,5 kapiktir; yapma çiçekler saatte iki ya da üç kapik getirir ve yine saatte iki ile altı kapik ücret getiren kadın ve erkek iç çamaşırları vardır. Ve sonsuza dek gider.

Bizim işçi birlikleri ve sendikalarımız da buna benzer bir "sergi" düzenlenmelidir. Bu sergi, burjuvazinin örgütlediği sergiler tarafından elde edilen çok büyük kârları meydana çıkarmayacaktır. Proletarya kadınlarının yoksulluğu ve hangi yolun yarar getireceğini gösteren bir sergi -işte bu sergi-, hem kadın hem de erkek ücretli kölelerin koşullarını fark etmelerine, kendi "yaşamlarına" şöyle bir bakımlarına ve yoksullar tarafından katlanılan yokluk, ihtiyaç, fahişelik ve diğer rezilliklerin sonsuz baskısından kendilerini nasıl kurtaracaklarına yardım edecektir.