Fizik Felsefesi Nedir ?

Fizik Felsefesi Nedir ?

Fizik Felsefesi modern fiziğin kavramsal ve yorumsal konularını ele alır ve genellikle belirli teorik fizikçiler tarafından yapılan araştırmalarla örtüşür. Fizik felsefesi çok geniş bir şekilde üç ana alana ayrılabilir:

Kuantum mekaniğinin yorumları: Ölçüm sorununa yeterli tepki verme konusuyla ilgili konularda ve teorinin gerçeklik hakkında ne söylediğini anlamak.
Uzayın ve zamanın doğası: Uzay ve zaman maddeleridir veya tamamen ilişkisel midir? Eşzamanlılık konvansiyonel mi yoksa yalnızca akraba mı? Zamansal asimetri, termodinamik asimetriye tamamen indirgenebilir mi?
Kuramsal-İorlararası ilişkiler: termodinamik ve istatistiksel mekanik gibi çeşitli fizik kuramları arasındaki ilişki. Bu, bilimsel indirgeme ile çakışıyor.
Uzay ve zaman felsefesi

Uzayın ve zamanın (veya uzay-zamanın) varlığı ve doğası fizik felsefesinin temel konularındandır.

Uzay, fizikteki az sayıdaki temel niceliklerden biridir; diğer niceliklerle tanımlanamayacağı anlamına gelmektedir çünkü şu an bilinen başka bir şey yoktur. Böylece, diğer temel miktarların (zaman ve kütle gibi) tanımlanmasına benzer şekilde, alan ölçme yoluyla tanımlanır. Şu anda, standart bir metre veya basitçe sayaç olarak adlandırılan standart boşluk aralığı, bir saniyenin 1/299792458'lik bir zaman aralığı boyunca bir vakumda ışığın mesafesi olarak tanımlanmaktadır.

Klasik fizikte, uzay üç boyutlu Öklid uzayı olup, herhangi bir konum üç koordinat kullanılarak tanımlanabilir ve zamanla parametrelendirilebilir. Özel ve genel görelilik, üç boyutlu uzaydan ziyade dört boyutlu uzamsal zamanı kullanır; ve şu an dörtten fazla mekânsal boyut kullanan birçok spekülatif teori var.

Fizikte zaman
Birçok felsefe içinde zaman, değişim olarak görülür.

Zaman genellikle basit bir nicelik olarak düşünülür (diğer niceliklerde tanımlanamayan bir niceliktir), çünkü zaman basitçe basit bir kavram gibi görünür; böylelikle onu daha basit bir şey olarak tanımlayamazsınız. Bununla birlikte, döngüsel kuantum çekim gücü gibi bazı teoriler, uzay zamanının ortaya çıktığı iddiasındadır. Döngü kuantum çekirdeğinin kurucularından Carlo Rovelli'nin söylediği gibi: "Uzayda artık alan yok: yalnızca tarlalarda alanlar" Zaman, ölçüm vasıtasıyla standart zaman aralığı ile tanımlanır. Günümüzde, standart zaman aralığı ("konvansiyonel ikinci" veya basitçe "ikinci"), 133 sezyum atomunda aşırı ince bir geçişin 9,192,631,770 salınımları olarak tanımlanmaktadır. (ISO 31-1). Yukarıdaki tanımdan ne zaman çıkıyor ve nasıl çalışıyor. Zaman sonra hız, momentum, enerji ve alanlar gibi kavramları tanımlamak için alan ve kütlenin temel nicelikleri ile matematiksel olarak birleştirilebilir.

Hem Newton hem Galileo hem de 20. yüzyıla kadar insanların çoğunun her yerde herkes için aynı olduğunu düşünüyordu. Çağdaş modern zaman anlayışı, Einstein'ın görelilik kuramı ve Minkowski'nin uzay zamanı üzerine kuruludur; burada, zamanların farklı atalet referans çerçevelerinde farklı şekilde uzadığı ve uzay ve zaman uzay zamanına birleştirilir. Teorik olarak en küçük zaman, Planck zamanının sırası ile, zaman nicelleştirilebilir. Einstein'ın genel göreliliği ve ışığın uzaktaki galaksilerin uzaklaşmasından kırmızıya kayması, tüm Evrenin ve muhtemelen uzay zamanının büyük patlamada yaklaşık 13.8 milyar yıl önce başladığına işaret eder. Einstein'ın özel görelilik teorisi, çoğunlukla (evrensel değil), zamanın referans-çerçevesine bağımlılığı, ayrıcalıklı bir anı düşüncesine izin vermediği için, metafiziksel olarak bugün için özel olan bir şeyin var olduğu teorileri çok daha az akla yatkındır görünüyor.

Zaman Yolculuğu

Özellikle özel ve genel görelilik gibi bazı kuramlar, uzay zamanının uygun geometrilerinin ya da uzayda belirli hareket türlerinin geçmişe ve geleceğe zaman yolculuğuna izin verebileceğini önermektedir. Bu anlayışa yardımcı olan kavramlar kapalı timelike eğrisini içerir.

Albert Einstein'ın görelilik teorisi (ve genel teori), zaman yolculuğu olarak yorumlanabilecek zaman dilimlenmesini öngörür. Teori, durağan bir gözlemciye göre daha hızlı hareket eden cisimler için daha yavaş geçtiği göründüğünü belirtiyor: Örneğin, hareketli bir saat yavaş çalışıyor gibi görünüyor; Bir saat ışığın hızına yaklaştığında elleri neredeyse duracak gibi görünecektir. Bu türden zaman genişlemesinin etkileri popüler "ikiz paradoks" da daha ayrıntılı olarak ele alınmaktadır. Bu sonuçlar deneysel olarak gözlemlenebilir ve günlük yaşamda kullanılan GPS uydularının ve diğer ileri teknoloji sistemlerin çalışmasını etkiler.

İkinci, benzer bir tür zaman yolculuğu, genel görelilik tarafından izin verilir. Bu türden bir uzaktaki gözlemci, derin bir yerçekimi kuyusunun en altındaki bir saat için daha yavaş geçen zamanı görür ve derin bir yerçekimine indirilen ve geriye çekilen bir saat, kalmış durağan bir saate kıyasla daha az zaman geçtiğini gösterecektir uzak gözlemciyle.

Bu etkiler, hazırda bekletme veya canlı nesnelerin soğuması (konudaki kimyasal süreçlerin hızlarını yavaşlatan) bir dereceye kadar neredeyse süresiz olarak hayatlarını askıya alıyor ve böylece geleceğe doğru "zaman yolculuğu" yapıyor ancak geriye asla dönüşmüyor. Nedensellik kurallarını ihlal etmezler. Bu, bilim kurguda (nedenselliğin istendiği zaman ihlal edildiği) "zaman yolculuğu" nın tipik özelliği değildir ve varlığını kuşatan kuşku yoktur. "Zaman yolculuğu" bundan böyle, uygun bir zamanın geçmişine veya geleceğine bir ölçüde özgürlük ile seyahat etmeyi ifade edecektir.

Bilim dünyasındaki pek çok kişi, nedensellik yani neden ve sonuç mantığını ihlal ettiğinden geri zaman yolculuğunun son derece düşük olasılığına inanıyor. Örneğin, zamanında dönüp kendinizi hayatınızın erken bir safhasında (veya büyükbabanın paradoksuna dönüşen dedesi) öldürmeye kalkışırsanız ne olur? Stephen Hawking bir zamanlar, geleceğin turistlerin yokluğunun, zaman yolculuğu varlığına karşı güçlü bir argüman teşkil ettiğini ileri sürdü: Fermi paradoksunun bir varyantı, uzaylı ziyaretçileri yerine zaman yolcuları ile.